Oğlum resmen bugün okula başladı. İçimdeki mutluluğu, hüznü, heyecanı, endişeyi anlatamam. Bütün duygularım birbirine karıştı. Büyüdüğü, okullu olduğu için çok mutluyum, ilk defa farklı bir ortamda bırakmanın da hüznünü yaşıyorum. Yemek yiyebilecek mi?, tuvaleti gelince söyleyebilir mi?, beni arar mı? diye endişeleniyorum.
Sabah bırakırken ilk başta gitmemi istemedi, sonra "biraz dur ondan sonra git" dedi, "ben seni özleyince mi geleceksin" diye sordu.:) Daha sonra baktı olacak gibi değil. Artık gerçeğin farkına vardı, arkadaşlarından da güç alarak "göyüşüyüz annecim" diyerek çok tatlı yumuşacık, içten bir öpücük kondurdu. Boğazıma bir düğüm geldi oturdu. Oğlumun bu kadar güçlü olması beni çok duygulandırdı. Sanki bana yardımcı olmak istermiş gibi; ben rahatım sen işine bak mesajı vermeye çalışır gibiydi. Sonra küçücük ahşap sandalyesine oturdu ve arkadaşlarıyla oyuna daldı. Bir ara öğretmeniyle göz göze geldik, sen hiç merak etme oğlun emin ellerde, artık oda bir birey ve onunda bir çevresi, hayatı var bakışıydı. Salaklaşmış bir şekilde okuldan çıktım, işime gelmek üzere. O yol ne ara bitti, ben nasıl işe geldim bilmiyorum. Soru işaretleri kafamda karman çorman oldu.
Büyümek, birey olmak hayata ayak uydurmak zor be oğlum. Daha miniciksin, ellerin çok küçük.. Küçücük sevgi dolu yüreğinle hayata attığın ilk adım. Bir çok şeyi kendin yapacaksın. Alıştın tabi anneanne, anne her istediğini yapıyor. Yemeğini bile zahmet edip kendin yemiyorsun. "Ben yiyemem şimdi annecim, sen yediyiy misin? " yok artık. Ya aç kalacaksın ya da yemeğini yiyeceksin. Uyku saati geldiğinde pijamalarını giyeceksin. "Ben yoyuldum annecim sen giydiyiy misin?" yok öyle üç kuruşa beş köfte. Azmedeceksin o pijamayı kendin giyeceksin. İki bacağını pijamanın bir bacağına soksanda uğraşıp başaracaksın.:)) İşte sana hayat... Her şeyini kendin yapacaksın. Beklentin olmayacak, beklentin olmayacak ki azmin olsun. Kolaya alışma ki başarın olsun. Sırası geldiğinde öğretmenine isteklerini bildireceksin ki kendine saygın olsun. Arkadaşlarınla oyuncakları paylacaksın ki paylaşımcı olasın, bencil olmayasın. "O beniiiiiiim" demek yok artık. Tek başına değilsin, arkadaşların var. Parka gittiğimizde hiç tanımadığın bir çocuğa "benim hiç aykadaşım yok, benimle aykadaş oluy musun?" demene gerek kalmadı. Yirmi bir tane cıvıl cıvıl arkadaşın ve bir öğretmenin var artık. Ailenden başka insanlarla vakit geçireceğin, güveneceğin bir ailen.
Hergeçen gün büyüyorsun oğlum. Zaman nasıl da çabuk geçiyor. Daha dün "anne" dedin diye mutluluktan uçuyordum. Şimdi okula gittiğini anlatıyorum. İki adım attın diye akşamı bekleyememiş hemen babana haber vermiştim. Efe iki adım attı diye...
Daha dün annemizin
Kollarında yaşarken
Çiçekli bahçemizin
Yollarında koşarken
Şimdi okullu olduk
Şimdi okullu olduk
Sınıfları doldurduk
Sevinçliyiz hepimiz
Yaşasın okulumuz
Okul yurt güneşidir
Bize bilgiler saçar
Annemizin eşidir
Severek kucak açar
Okul insanlık yolu
Her yanı şeref dolu
Sevinçliyiz hepimiz
Yaşasın okulumuz